علت جوش صورت در سنین بالا
جوش یکی از شایع‌ترین بیماری‌های التهابی پوست است. با اینکه جوش زدن اغلب در بین نوجوانان و جوانان مرسوم است؛ اما در ۲ دهه گذشته بزرگسالان را نیز تحت‌تأثیر قرار داده است. عوامل مختلفی می‌توانند علت جوش صورت در سن بالا باشند. در این میان زنان میان‌سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر جوش می‌زنند. در سال ۲۰۱۸ مطالعه‌ای روی موضوع «علل جوش صورت در بزرگ‌سالی» انجام شد. در این مطالعه ۴۵۴ بزرگ‌سال بررسی شده و شواهد نشان داد که ۸۵ درصد بزرگسالان مبتلا به جوش، زن هستند. در این مقاله با انواع و علت جوش صورت در بزرگ‌سالی آشنا می شویم.
انواع جوش صورت در سنین بالا کدامند؟
زمانی که غدد سباسه بیش از اندازه چربی (سبوم) تولید کنند، باعث مسدود شدن منافذ پوست می‌شوند. انسداد منافذ پوست و پاک‌سازی نکردن آنها در نهایت منجر به ایجاد انواع جوش روی صورت می‌شود. جوش‌های صورت در سنین بالا به ۳ دسته زیر تقسیم می‌شوند:
- جوش‌های خفیف: این دسته از جوش‌ها شامل انواع جوش‌های سرسیاه و سرسفید هستند
- جوش‌های متوسط: این دسته از جوش‌ها شامل پاپول‌هایی (جوش قرمز) است که می‌توانند بین ۱ الی ۳ چهارم صورت را درگیر کنند.
- جوش‌های شدید: جوش‌های شدید شامل ندول‌ها و کیست‌ها بوده و اغلب با درد و تورم شدید همراه هستند.
هفت دلیل جوش صورت در سنین بالا
علاوه بر مسدود شدن منافذ پوست با سبوم (روغن) و سلول‌های مرده، التهاب پوست و برخی باکتری‌ها می‌توانند باعث ایجاد جوش روی پوست شود. عوامل مختلفی وجود دارند که التهاب، تولید سبوم و مسدود شدن منافذ پوست را افزایش می‌دهند که عبارت‌اند از:
- استفاده از داروهای خاص
برخی از داروها، از جمله کورتیکواستروئیدهای خاص (داروهای ضدالتهابی)، داروهای ضدافسردگی و داروهای صرع می‌توانند علت جوش در سن بالا باشند. علاوه بر این، اطلاعات متناقضی درباره داروهای ضدبارداری و رابطه آنها با جوش زدن در بزرگ‌سالی وجود دارد. برای مثال، برخی مطالعات نشان دادند که استفاده از قرص‌های ضدبارداری می‌تواند به درمان جوش‌های بزرگسالان کمک کند و بالعکس در برخی افراد نیز این قرص‌ها باعث ایجاد جوش روی پوست می‌شوند.
- افزایش مصرف قند
تحقیقات علمی نشان دادند که برخی غذاها، مانند شکر (قند)، نوشابه، غذاهای فرآوری شده، الکل و کافئین می‌توانند روند پیری انسان را تسریع کنند. این تحقیقات نتوانستند ثابت کنند که مصرف قند می‌تواند باعث ایجاد جوش شود یا خیر .با این حال، اغلب پزشکان اذعان دارند که با بررسی رژیم غذایی افراد مبتلا به جوش، متوجه شدند آنها قند و خوراکی‌های شیرین بیشتری مصرف می‌کنند و با حذف شکر از رژیم غذایی، تعداد جوش‌های آنها کاهش پیدا کرده‌اند.
- عدم استفاده از کرم های ضد آفتاب
مطالعات درباره تأثیر ضدآفتاب در ایجاد جوش کاملاً متناقض هستند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند، بزرگ‌سالانی که در برابر نور خورشید از ضدآفتاب استفاده نمی‌کنند، بیشتر مستعد جوش زدن هستند. اشعه‌های UV خورشید می‌تواند پوست صورت را خشک کرده و پوست برای جبران این خشکی، سبوم (روغن) بیشتری تولید می‌کند و همان‌طور که می‌دانید افزایش میزان سبوم روی پوست یکی از دلایل اصلی جوش زدن است.
از طرف دیگر، برخی شواهد نشان داده‌اند افرادی که از ضدآفتاب‌های نامناسب استفاده می‌کنند، بیشتر از دیگران مستعد جوش زدن در بزرگ‌سالی هستند؛ بنابراین انتخاب ضدآفتاب متناسب با نوع پوست شما اهمیت زیادی دارد.
- سیگار کشیدن یکی از مهمترین دلایل جوش صورت در سنین بالا
مصرف سیگار و سایر دخانیات اصلی‌ترین علت جوش در سن بالا هستند. شواهد بالینی و داده‌های تجربی ارتباط مستقیم بین عادت سیگار کشیدن و ایجاد جوش روی پوست بعد از سن بلوغ را تأیید می‌کنند.
- فشار ها و استرس های عاطفی و فیزیکی
استرس‌های عاطفی و روانی می‌تواند باعث تغییرات بیولوژیکی در بدن شده و محرک ایجاد انواع جوش صورت در سن بالا باشند. هنگامی که شما احساس استرس و ترس می‌کنید، ترشح هورمون کورتیزول که به هورمون استرس نیز معروف است، در بدن بیشتر می‌شود. کورتیزول یکی از عوامل افزایش میزان سبوم (روغن) در پوست است.
فشارهای فیزیکی روی بدن، مانند آب‌وهوای آلوده، کمبود خواب، انواع بیماری و کم‌آبی بدن نیز می‌توانند باعث التهاب پوست، تضعیف سیستم ایمنی بدن، تغییرات هورمون‌ها و در نهایت ایجاد جوش روی صورت شوند.
- بهم خوردن تعادل هورمون ها بر اثر یائسگی
نوسان میزان هورمون‌های جنسی مهمترین علت جوش در زنان به‌ویژه زنان یائسه است. تغییرات این هورمون‌ها می‌تواند باعث نامتعادل شدن PH بدن، التهاب و تولید بیش از حد سبوم شود. مجموع این تغییرات در نهایت منجر به ایجاد جوش‌های خفیف تا شدید روی پوست می‌شود.
- کمبود مصرف ویتامین ها و مواد غذایی مفید
یک مطالعه در سال 2016 نشان داد، افرادی که کمبود ویتامین A و D دارند، نسبت به سایر افراد بزرگ‌سال، بیشتر مستعد جوش زدن هستند. علاوه بر این، کمبود چربی‌های اُمگا 3 نیز می‌تواند احتمال جوش زدن در بزرگ‌سالی را افزایش دهد؛ بنابراین لازم است در رژیم غذایی خود از ماهی، کنجد و زیتون استفاده کنید. روش‌های مختلفی، برای درمان جوش صورت در سنین بالا وجود دارد.
دوران یائسگی و پوست
استروژن تولید کلاژن را تقویت می‌کند. بنابراین، زمانی که سطح این هورمون کاهش پیدا می‌کند پوست استحکام و درخشندگی خود را از دست می‌دهد. دانشمندان به تازگی شروع به بررسی سطح تاثیر هورمون‌ها بر پوست کرده‌اند. در واقع، تنها پژوهش قابل توجهی که در مورد پوست در دوره یائسگی انجام شد، دهه‌ها پیش صورت گرفت و نتیجه‌گیری آن پژوهش این بود که کاهش خاصیت ارتجاعی و استحکام پوست ناشی از کمبود کلاژن را، می‌توان با درمان جایگزینی هورمون (HRT) متوقف کرد.
مطمئناً درمان جایگزینی هورمون با تقویت کلاژن به حفظ ساختار پوست (و هم چنین محافظت از استخوان‌ها و غضروف‌ها) کمک می‌کند، اما برای رفع سایر اثرات یائسگی بر روی پوست مانند قرمزی، رنگدانه، حساسیت، تیرگی مزمن و جوش بزرگسالان کمک چندانی نمی‌کند. که این خود می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نفس زنان شده و از نظر عاطفی به آنان آسیب برساند.
از رژیم غذایی گرفته تا یافتن راه‌هایی برای مراقبت از پوست مناسب همه آن چه که باید در مورد نحوه مراقبت از سلامت پوست خود در دوران یائسگی بدانید را به شما خواهیم گفت. در مراحل یائسگی چه اتفاقی برای پوست شما رخ می‌دهد؟
یائسگی به طور رسمی یک سال پس از پایان قاعدگی شما شروع می‌شود. با این وجود، سطح استروژن ممکن است در اوایل ۳۰ سالگی روند کاهشی خود را آغاز کند و باعث‌عدم تعادل هر سه هورمون جنسی استروژن، پروژسترون و تستوسترون شود که منجر به نگرانی‌های پوستی نوسانی می‌شود و بی‌شباهت با دوران جوش‌های غافلگیر‌کننده زمان نوجوانی‌تان نیست.
در حالی که دوران پیش از یائسگی می‌تواند پوست شما را به هم بریزد هنگامی که شما در دوران یائسگی واقعی هستید استروژن به میزان قابل توجهی یعنی ۳۰ درصد در پنج سال نخست کاهش می‌یابد. این افت ناگهانی است که باعث می‌شود زنان احساس کنند یک شبه پیر شده‌اند. پس از پنج سال سرعت کاهش استروژن تا دو دهه در سال ۲ درصد کاهش می‌یابد. در همین حال، در کنار کمبود کلاژن، پوست ما خاصیت ارتجاعی کمتری دارد و غدد چربی در تولید چربی به اندازه کافی موثر نیستند در حالی که عملکرد سلولی کند می‌شود و باعث ایجاد نگرانی‌هایی از جمله افتادگی، خشکی، چین و چروک، لکه‌ها و رنگدانه‌ها می‌شود. در دوره یائسگی برخی اصول اساسی وجود دارند که هنگام انتخاب محصولات مراقبت از پوست باید رعایت کنید. یک روال اساسی باید شامل محصولاتی باشد که سرشار از آنتی اکسیدان‌ها برای محافظت، سرامید‌ها برای پر کردن لیپید‌ها و اسید هیالورونیک برای هیدراته کردن هستند در کنار داروهای چند کاره مانند نیاسین امید ویتامینی که هم آب رسان است و هم ضد التهاب.
در کنار مراقبت خوب از پوست، از طریق رژیم غذایی و تغییر سبک زندگی می‌توان به فواید زیادی دست یافت. رژیم غذایی مدیترانه‌ای می‌تواند کمک زیادی به متعادل کردن وضعیت پوست کند. دانه کتان را در اسموتی‌ها یا به عنوان چاشنی روی سالاد بگنجانید، زیرا حاوی فیتو استروژن است: ماده‌ای با ساختار شیمیایی مشابه با استروژن که به طور طبیعی در گیاهان وجود دارد و هیدراته کردن بدن‌تان با نوشیدن آب و کاهش مصرف مشروبات الکلی را فراموش نکنید. مهم‌تر از همه از مصرف شکر خودداری ورزید. شکر برای پوست و روده مضر است و هم چنین شیرین کننده‌های مصنوعی بسیار التهاب‌زا هستند. به شما مصرف میوه و سبزیجات را به دلیل وجود پروبیوتیک و فیبر توصیه می‌کنیم.
نخوردن غذای متناوب نیز برای پوست زنان یائسه ایده‌آل نیست. نخوردن طولانی مدت غذا می‌تواند باعث ترشح کورتیزول (هورمون استرس) شود که برای پوست التهاب‌زا است. بهتر است وعده‌های غذایی منظم بخورید و مصرف آن چه باعث افزایش کورتیزول می‌شود (مانند کافئین) را کاهش دهید. بهترین رژیم غذایی برای حمایت از پوست در دوران یائسگی یک رژیم ساده خانگی است. سعی کنید وعده‌های غذایی خود را از ابتدا بپزید، تنقلات فرآوری شده را حذف کنید و مقدار زیادی چربی‌های سالم مانند آووکادو، دانه‌های چیا و ماهی‌های روغنی مانند ماهی خال مخالی و ماهی سالمون داشته باشید و هر روز رنگین کمانی از میوه‌ها و سبزیجات را مصرف کنید.
دوران یائسگی و مو
یائسگی تنها دورانی در زندگی شما نیست که شما در آن با ریزش مو مواجه می‌شوید. ریزش مو در دوران بلوغ و دوران بارداری نیز، به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد شده در بدن، اتفاق می‌افتد. شما در دوران بلوغ به دلیل نوسانات بسیار زیاد سطح هورمون‌ها، ریزش مو را در ابعاد گسترده‌ای تجربه کرده‌اید. این ریزش مو، بعد از بلوغ، دوباره در دوران بارداری نیز ایجاد می‌شود. در این شرایط، سطح استروژن و پروژسترون بدن دستخوش تغییراتی می‌شود که در نتیجه‌ی این تغییرات، بعضی از فرآیند‌های بدن نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
- مردان نیز در طول زندگی خود دچار تغییر در سطح هورمون‌های بدن‌شان می‌شوند، هرچند که این تغییرات به شدت تغییرات هورمونی خانم‌ها نیست. با این حال آقایان نیز ریزش مو بر اثر تغییرات هورمونی را تجربه می‌کنند برای مثال در زمانی که تستسترون به دی هیدرو تستسترون تبدیل می‌شود، که بر اثر این فرآیند، فولیکول‌های مو آسیب می‌بیند و سیکل رشد موی آنها دچار اختلال می‌شود. این امر یکی از دلایل بروز طاسی در مردان است.
- از آنجاییکه مقدار تستسترون موجود در بدن خانم‌ها بسیار کم بوده و مقدار آن توسط استروژن کنترل می‌شود، بیشتر از آقایان با این فرآیند روبرو می‌شوند. خانم‌هایی که در آستانه‌ی یائسگی هستند، سطح استروژن و پروژسترون در بدن آنها بسیار زیاد خواهد بود که این امر باعث پایین نگه داشته شدن سطح تستسترون در بدن آنها می‌شود.
- اما در دوران یائسگی، سطح استروژن کاهش پیدا می‌کند و بدن تولید نوع دیگری از هورمون‌ها به نام ۵-آلفا را آغاز می‌کند، که بر تستسرون موجود در بدن خانم‌ها تاثیر گذاشته و آن را به دی هیدرو تستسترون تبدیل می‌کند، درست مانند فرآیندی که در بدن آقایان اتفاق می‌افتد. این فرآیند‌ها در نتیجه باعث بروز ریزش مو و طاسی، با شدتی کمتر از آقایان می‌شود. موی اطراف شقیقه‌ها و فرق سر کم حجم و نازک می‌شود اما معمولا به شکل طاسی بروز نمی‌کند.
- استرس نیز می‌تواند باعث ریزش مو شود. ریزش مو بر اثر استرس هم برای خانم‌ها و هم برای آقایان ممکن است اتفاق افتد، اما استرس و ریزش موی مربوط به آن، برای آقایان معمولا با سبک زندگی و عوامل خارجی دخیل در آن مرتبط است.
- ریزش مو و استرس در خانم‌ها در زمان یائسگی معمولا مربوط به نوسانات خلق و خو، افسردگی و یا اضطراب موجود در یائسگی می‌باشد. این بدین معنا نیست که تمام خانم‌ها در این شرایط قرار می‌گیرند، بلکه ممکن است در بعضی افراد شدت علائم یائسگی بسیار کمتر باشد. اما بعضی از خانم‌ها علائم یائسگی را با شدت بسیار زیادی تجربه می‌کنند.
مشکل اصلی این است که اگر شما به خاطر ریزش موی یائسگی دچار استرس شوید، فقط تمام شرایط و عوارض یائسگی را تشدید می‌کنید. شاید انجام این توصیه سخت باشد اما سعی کنید که بر استرس خود غلبه کرده و به دنبال روش‌هایی برای کاهش این مشکلات باشید.
آیا اختلال در هورمون تیروئید می تواند سبب ریزش موی زنان شود ؟
زمانی که بدن شما به دلیل تغییر در سطح هورمون‌ها، برای مثال نوسانات هورمون تیرئید، تحت استرس قرار می‌گیرد، انرژی موجود در قسمت‌های غیر ضروری خود، ( مانند رشد موها) را به قسمت‌های مهم‌تر منتقل مي‌کند ( انرژی را صرف تنظیم هورمون‌های شما می‌کند). خانم‌های مبتلا به تیروئید کم کار معمولا با افزایش سن دچار ریزش مو می‌شوند.
چگونه می توان از ریزش مو بعلت تغییرات هورمونی و یا یائستگی پیشگیری کنم ؟
رژیم غذایی سالم
استفاده از فیبر در رژیم غذایی باعث می‌شود که سطح هورمون استروژن در بدن شما پایین بماند و مقدار اضافه‌ی آن از بدن شما زدوده شود. اگر در رژیم غذایی خود از مواد غذایی با پروتئین زیاد و کربوهیدرات کم و مقدار زیادی سبزیجات استفاده کنید، سطح انسولین بدن شما تنظیم شده و ریزش مو کاهش می‌یابد.
از مولتی ویتامین‌ها استفاده کنید
کمبود مواد مغذی در بدن شما می‌تواند بر میزان ریزش مو تاثیر بسزایی داشته باشد. ویتامین A به ترکیبات چرب موجود در فولیکول موها کمک می‌کند و باعث رشد موها می‌شود، ویتامین E از موها در برابر آسیب جلوگیری می‌کند و ویتامین B ضخامت و درخشش موهای شما را افزایش می‌دهد. زینک و ویتامین C نیز از داخل بدن، به ترمیم سلول‌های آسیب دیده‌ی موها می‌پردازند و باعث افزایش سلامت آنها می‌شوند. اما اگر شما فکر می‌کنید که ریزش موهای شما بر اثر تغییرا ت هورمونی ایجاد شده است، باید بدانید که کدام یک ار هورمون‌ها نقش اصلی را در این مشکل ایفا می‌کند و کدام یک از هورمون‌ها بر این عمل تاثیر گذار هستند. سپس می‌توانید مشکل ریزش موهایتان را تحت درمان قرار دهید.
از مواد شیمیایی قوی استفاده نکنید
در حین شانه کردن و یا سشوار کشیدن موها باید بسیار دقت کنید تا با کشیدن آنها باعث افزایش ریزش موهایتان نشوید. از مدل‌های سفت و محکم، پیچیدن و کشیدن موهای خود خودداری کنید چون این روش‌ها باعث افزایش فشار بر مو شده و به عنوان عاملی برای ریزش آن به حساب می‌آید. زمانی که افراد با ریزش مو مواجه می‌شوند، ممکن است با استفاده از روش‌های گوناگون سعی در کتمان حقیقت کنند. اما باید در نظر داشته باشید که استفاده از مواد شیمیایی بسیار قوی برای رنگ کردن، فر کردن و یا صاف کردن مو باعث تشدید مشکل می‌شود. سعی کنید از محصولات طبیعی برای مراقبت از موی خود استفاده کنید.